zondag 24 juli 2011

Een reden waarom we hier zijn en de legacy willen helpen behouden

Openingsfeest WC Handyfest

Zondagochtend... eindelijk regen hier... dat voelt goed na een hittegolf.
Vanmiddag spelen we op de opening van W.C.Handy festival. Er komen veel veel mensen kijken. Tori doet de introductie en de burgermeester van Florence gaat paar woorden spreken, er zal uiteraard nog wel een gebed gedaan worden.

Nu nog even een uurtje slaap bij purren, dan eens iets eten en nog een beetje repeteren Er zijn al een paar nieuwe nummers ontstaan tijdens ons verblijf hier. De singin river, zoals de indianen deze noemden, is blijkbaar nog steeds een grote bron van inspiratie.

Na een lekker rustige dag zijn we tegen vijfen vertrokken richting het W.C.Handy terrein voor de opening van het festival .

Tori opende het dertigste W.C.Handyfest  met de introductie van de burgermeester die op zijn beurt een praatje hield over de invloed van W.C. Handy op muziek en de gemeenschapszin. Het festival zelf kwam natuurlijk ook ter sprake.






Enhanced by Zemanta

Jamsessie bij George Perkins

Zaterdagochtend zijn we met de boot van Kat de Tennessee op gegaan. Harstikke leuk natuurlijk ware het niet dat de boot kuren kreeg en een van de motoren uitviel en we weer naar de wal moesten. Er bleek een kogellager stuk te zijn en daardoor werd een van de twee motoren te warm en gingen er allerlei toeters en bellen af.





Afijn, (of zoals hier de hele dag, anyway) smiddags hamburgerlunch bij Bill, uurtje pitten en toen tegen zessen op naar George Perkins farm voor de jamsessie. Dit keer werd de sessie binnenshuis gehouden ivm de hitte. Leuk om ' oude' bekenden weer te zien en weer nieuwe mensen ontmoet, zoals bijvoorbeeld Jim Brown en zijn vrouw die 12 jaar lang in een camper door het land zijn getrokken. Als je Jim vraagt hoe ze dat beiden vol hebben gehouden op die paar vierkante meter zegt ie "two words... yes dear". Jim bouwt nu een huis en is nu bezig aan een opleiding aan de universiteit van noord Alabama om een culinaire master te halen, de man is al in diverse tv programma's over koken gespot. Jim had een brouwsel bij zich dat iets van Moonshine heet en volgens hem 90% sterk zou moeten zijn. Mooi niet anders hadden we de hoeveelheid die we hebben gehad niet overleeft :-).

 

Na eerst te hebben gegeten en daarna met Acoustrio de jamsessie te hebben geopend wisselden de muzikanten elkaar telkens na een paar nummers af.. Tussendoor telkens even naar buiten voor een peukie en een nieuwe shot moonshine. Op het eind ging/mocht ik nog even los op de snaredrum, met kwastjes uiteraard, en speelden we allerlei stijlen en genres, van Bob Dylan tot Steve Earl en meer.




Kiek um goan

Leuk gekletst met oude en nieuwe vrienden, dat gaat snel hier :-). They want us back next year!!!  Tegen enen zijn we naar huis gebracht door Bill want wij waren natuurlijk niet meer in staat om te rijden, wel in een soort staat van ontbinding.

Grapje over het vuurwater,
Een arts zet twee potjes neer voor een patient die te veel van die zooi drinkt. In een van de potjes doet de arts kraanwater en in het andere het vuurwater. In beide potjes gooit de arts een worm. In het kraanwater houdt de worm zich prima, in het vuurwater begint de worm direct te ontbinden. Zegt de arts tegen de patient, het lijkt me duidelijk dat dit geen uitleg nodig heeft. Zegt de patient, ik snap het zolang ik vuurwater drink krijg ik geen last van wormen :-)

En dat ging zo de hele avond tussen de sessies door ...

Vuurwater Jim in zijn jonge jaren              T zijn soms net mensen







Enhanced by Zemanta